राणाकालीन समयमा सर्ब साधारण जनताका छोरा छोरीलाई पढ़ने बाताबरण थिएन किन की जनता का छोरा छोरी जान्ने बुझ्ने भए भने राणा शासन लाई खतरा हुन्छ।
र अहिले पनि ठयाक्कै उस्तै सर्बसाधरण जनता का छोरा छोरीलाई गुणस्तरीय शिक्षा सहजै उपलब्ध छैन र उपलब्ध शिक्षा प्रयोगात्मक छैन जसको उपलब्धि ले जीविकोपार्जन मा कुनै मेल राख्दैन।
जस्तो एक समय माओबादी ले नि सरकारी पढाईलाई बुर्जुआ शिक्षाको दर्जा दिई सोझा जनताको राम्रै मन जितेको थियो।
गाउका सामान्य प्राथमिक तथा माध्यमिक विद्यालयको शैक्षिक स्तर सबैलाई बिधितै छ र ऐसैलाई मध्यनजर गर्दै निम्न बर्गका जनताहरु पनि आफ्नो कमाई पूर्ण रुपमा आफ्ना कलीला छोरा छोरीको पढ़ाई मा खर्चेको देख्न सकिन्छ।
ऊनि हरु जति शुल्क लागोस सरकारी भन्दा प्राइभेट बोर्डिंगहरुमा आफ्ना छोरा छोरी पढाउन चाहन्छन, किन की हुने खानेहरु पनि उनका छोरा छोरीको भविष्य बोर्डिंग स्कूल मै देख्छन र बर्तमान समयमा सरकारी बिद्यालयमा भन्दा राम्रो गुणस्तरीय शिक्षा प्राइभेट बिद्यालयले नै दिएको अत्यधिक देखींन्छ।
अब यो समय मा सरकार सरकारी बिद्यालय मा भर्ना अभियान चलायेर गाउ गाउँमा ढोल पिटेको देख्दा लाग्छ, सर्बसाधरण जनता तिम्रा छोरा छोरी सरकारि मैं पढाउ बोर्डिंग भनेको हाम्रा र राम्राको लागि मात्र हो। किन की तिम्रा छोरा छोरी जान्ने भये भने हाम्रो छोरा छोरीको स्तर उचों रहन्न।
अब सरकार की बोर्डिंग स्कूल लाई सरकारीकरण गरोस या पूर्ण बन्द गरोस निम्न भन्दा निम्न बर्गका बालबालिका लाई पनि समान शिक्षा निषुल्क या सहूलियत मा प्राप्त गर्न सक्ने बाताबरण सिर्जना गरोस।
होइन भने शिक्षामा त्यति बेला सम्म स्वतन्त्रता दियोस जति बेला सम्म सर्बसाधरण जनता सरकारी बिद्यालय को शिक्षा देखेर आफै आफ्ना छोरा छोरी भरना गर्न सरकारी बिद्यालय प्रति उत्सुक हुन, र त्यों बेला सम्म सरकार शिक्षा मा सुधार ल्याओस, शिक्षा मा हुने जति पनी भ्रष्टाचार छ तेसलाई पुर्ण रूप मा कड़ाई गरोस।
अनाबस्यक चर्चा बटुल्न शिक्षाको नारा लगाउनु पर्ने केहि आबश्यक देखिदैन, अभिभावक आफै जागरूक छन आफ्ना छोरा छोरीको भबिस्य काहा उज्जल छ उनीहरु त्यसको मूल्य चुकाउन तयार छन, तर छोटा र निम्न आस्बासन ले निम्न बर्गीय बालबच्चाहरु सरकारी खेल को अस्वस्थ शिक्षा लियर भबिस्य निम्न स्तरको श्रमिक को लागि बेच्न नपरोस।
#लक्ष्य
0 comments: